Η Θεραπεία Εστιασμένη στη Συμπόνια (ΘΕΣ)  είναι μια θεραπευτική προσέγγιση η οποία εμπνεύστηκε από τις διδαχές της εξελικτικής, αναπτυξιακής και κοινωνικής ψυχολογίας. Οι αρχές της θεωρία της προσκόλλησης, η νευρολογία, η Γνωσιακή Συμπεριφορική θεραπεία αλλά και η Διαλεκτική Συμπεριφορική θεραπεία επηρέασαν επίσης την δημιουργία της ΘΕΣ. Όπως προδίδει και η ονομασία η συγκεκριμένη προσέγγιση δίνει έμφαση στην ικανότητα του ατόμου να εκφράζει συμπόνια προς τον εαυτό του αλλά και τους άλλους.

Η ΘΕΣ θεωρείται ιδιαίτερα χρήσιμη και αποτελεσματική όταν χρησιμοποιείται για θέματα όπως είναι το έντονο συναίσθημα ντροπής, φοβίες, κατάθλιψη, επιπλοκές που προκύπτουν από τραυματικές εμπειρίες, καθώς και προβλήματα στις σχέσεις μας με τους άλλους ή και τον εαυτό μας.

Χρησιμοποιώντας τη ΘΕΣ, και μέσα από τη δημιουργία μιας συμπονετικής θεραπευτικής σχέσης, καλούμαστε να βοηθήσουμε το άτομο να αντιληφθεί την αξία και να καταλάβει ποιες είναι οι ιδιότητες της συμπόνοιας. Στόχος είναι να βοηθήσουμε το άτομο να αποκτήσει ευαισθησία, μη επικριτική στάση, ενσυναίσθηση και ανοχή στην δυσφορία.

Η θεραπεία ύστερα επικεντρώνεται στην ανάπτυξη δεξιοτήτων βασισμένες στη συμπόνια. Αυτές εμπεριέχονται αλλά δεν περιορίζονται στην ανάπτυξη δεξιοτήτων που αφορούν την υποστήριξη, την ευγένεια αλλά και την κατανόηση για τους άλλους και τους εαυτούς μας. Παράλληλα, θα δουλέψουμε μαζί για να σας βοηθήσουμε να είστε πιο δεκτικοί και ανοιχτοί να λάβετε συμπόνια από τους γύρω σας.

Μα γιατί δίνεται τόσο έμφαση στη συμπόνια; Θα ρωτήσει κάποιος εύλογα. Αυτό γίνεται επειδή υπάρχουν πολλές έρευνες από διάφορους κλάδους, όπως οι βιοεπιστήμες και η εξελικτική ψυχολογία, που υπογραμμίζουν πόσο σημαντική είναι η συμπόνια στην ψυχοκοινωνική μας ανάπτυξη καθώς και στη φυσιολογία μας. Έρευνες επίσης έχουν δείξει ότι η συμπόνια δεν είναι απαραίτητα ένα εγγενές φυσικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου, παρόλο που συχνά το συγχέουμε με την ιδιότητα του να είσαι άνθρωπος. Αυτό δηλώνεται, παραδείγματος χάριν, από το πως στην καθομιλουμένη χρησιμοποιούμε τον όρο “ανθρωπιά” συγχέοντας τον με την συμπόνοια. Οι έρευνες τονίζουν όμως, πως όλοι έχουμε τη δυνατότητα να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας ώστε να βελτιώσουμε τα επίπεδα της συμπόνιας μας και τη δυνατότητα να αναπτύξουμε συμπονετική στάση.